Remember Me

Bugün neredeyse unutulmaya yüz tutmuş ve 2 yıldır parmaklarımın gitmediği bloguma ulaştım. Aslında ulaştırıldım, sağolsun bir arkadaş hatırlattı bana tekrar buraları. Oysa ben sadece radyomu açıp keyfime bakıyordum. Ayrık otları dikenler bürümüş bir geldim ki!... Eee o kadar bakmazsan bağa, bahçeye olacağı bu. Askerden sonra ki buhranlı zamanlarımı hala atamamış gözüküyorum içimden. Ama zaman herkesin dediği gibi herşeyin ilacı. Zamanla atlatıyor insan bu üzerinde ki tüm yılgınlığı. Bünyeme zaman verdim ben de. Elbet eskisi gibi olacağım. Ha yok merak ettiyseniz hala içiyorum fakat ibre şaraba döndü artık. Geçenlerde keşfettiğim bir Arjantin şarabı bitirdi beni dayanamadım 3 şişe daha aldım. Bir gün beklerim, beraber içeriz dudaklarını yalayanlar. :) Gel zaman git zaman yaşlanıyoruz işte. Sanırım bi 2-3 seneye kadar güneye de yerleşmiş olacagım ufak bir kasaba da denize bakan ufak bir ev alayım diyorum bu işler için Fethiye tarafı, Kayaköy falan çok uygun. Gözlerden ırak. Bu aralar güneyim geldi zaten 07 ile ben bir tura çıkacağız hazır iş güç yokken. Araba boş ha yer var yani 1 kişilik isteyen takılabilir bana. Yine yol maceralarını ve çekilen güzel fotografları burada paylaşacagım zaten. Güneyin masum bir sahil evinde aynı kırgın dalgayla öldürülmüşken dokunulmasın Beni Unutmasın rüzgarım, ışığım.