Yağmur Güncesi

bir film sonunda farkettin
bu düş değil, hayat dedikleri
yanında berbat dost yalnızlık bu sabah
sıkıştım sen hala ilerlet istif insanları
duraklar yüzbinlerce boğaz boyunca

bu yağmur dinmez ki
ademden beri yağar durur
telaşta bu kez tekrardan ibaret abiler
sorumlu olur mu erken çöken kış akşamında
görürsen haber ve o mutlu insandan

Olmayan Sevgiliye Gerçek Mektuplar 8

Uyandığım bu sabaha, gözlerin bakmaz mı?
Beklenen gün geldi, açtı laleler beyaz.

Uzakları hayal eder, tuttuğu avucunda.
Söz durdu artık sen ve ben ve uçsuz zamanım.

Dedi oğlan umutsuzca saatine baktığında.
Artık çok geçti ondan gelecek bir mesaja bile. Son gelen bi yandan ilk gidendin aslında.

bir yanımdasın bugün bu kez daha sorulmasın,
elinde var, yanımdasın, görünce bak, yakın dur,
evinde son kez olmayı düşündüm, biraz anla
yanımdasın, dokunduğum elimde bak ne kaldı?

Sustu bu mısrayı duyunca kulakları, sakinken.
Ne kadar da uzaktaydı aslında gerçek ondan.
Bir gitar sesi hafiften dinlendirirdi onu, o yine sesine bakarken.
Derince bir mevsim geldi bir an içine sanki, sonsuzu hissedercesine hareket ettiği.
devam etti, otobüsün camında gördüğü yansımada.

Gözlerim sustu, ellerim konuşmadı o an ki zaten beğenmemişti.
Havanın karlı ama ipeksi tadını.
parmakları dokunmak istemişken soğuğa, hissetmek istemedi o uçsuz bucaksız zamanı.

Dakikalar donarken saniyeler yoktu zaten,
Bildik bir dokunuş olmamalıydı sonunda, bir o duymalıydı kaçırmaması gereken saniyeleri sıcak.

Güzel romanım burada son bulurken sen sandım, ta derinde ki susmuşluğumu.
Fırtınam yok artık.
Gelme üstüme sevgilim.

Bunları diyebildi, düşünebildi çocuk.
Elinde son kez olmayı düşündü, biraz anlasa!
Bisikletin ağır pedalları gibi zorlanmaya başladı hayatın geri kalanı.
Sanki zinciri yağlanmış gibi.

Sanki hayatın geri kalanı onsuz kolaymış gibi,
Sanki ona kalacakmışım gibi...